|
|
|
|
|
|
||||
|
▪ Eko Info ▪ SoS Info ▪ Energija ▪ Vazduh ▪ Voda
ekospark@gmail.com
|
|||
|
Pojedini ili svi trofički nivoi kombinovanjem formiraju lanac ishrane, mehanizam ekosistema koji omogućava cirkulaciju i obnavljanje energije i materijala. Na primer, kod akvatičnih ekosistema alge i druge vodene biljke koriste svetlost Sunca u proizvodnji energije u formi ugljenih hidrata. Primarni potrošači kao što su insekti i male ribe se hrane biljnim materijama, a potom postaju hrana sekundarnim potrošačima, lososu na primer. Mrki medved tako postaje tercijarni potrošač obzirom da su mu lososi poslastica. Bakterije i gljive, nakon što je medved završio hranjenje ulovljenim lososom, počinju da se hrane ribljim ostacima i razlažu ih čime omogućavaju povratak hranljivih hemijskih elemenata u zemlju i vodu, gde ih apsorbuje korenje biljaka. Ovim putem se hranljive materije i energija koju biljke dobijaju od Sunca transferuju i recikliraju kroz ekosistem. Pored razmene energije, ekosisteme karakteriše još nekoliko ciklusa. Elementi kao što su ugljenik ili azot kreću se biotičkim i abiotičkim komponentama u formi procesa koji se zovu ciklusi hranljivih materija. Azot prisutan u vazduhu upotrebljavaju drveni (epifitički) lišajevi i konvertuju ga u formu korisnu biljkama. Kada kišne kapi preko lišajeva padaju na tlo ili sami lišajevi otpadnu sa drveta, azot dospeva u zemlju odakle ga koriste biljke i drveće. Još jedan proces važan za ekosisteme je ciklus vode. On predstavlja kretanje vode iz okeana, preko atmosfere u zemljište i nazad u okeane. Šumski i močvarni ekosistemi zato igraju bitnu ulogu u ovom ciklusu čuvanjem, otpuštanjem ili filtriranjem vode koja prolazi kroz sistem. Svaki ekosistem takođe karakterišu i ciklusi poremećaja, tj. ciklusi redovnih događaja kao što su požari, oluje, poplave i klizišta koje održavaju ekosistem u konstantnoj promeni i adaptaciji. Neke vrste zavise od ovog ciklusa poremećaja u smislu opstanka i reprodukcije, kao što je slučaj sa jednom vrstom bora koja nastanjuje područje jugoistoka SAD; njenom razmnožavanju neophodni su požari manjeg intenziteta jer su njegove šišarke “zapečaćene” smolom koja se topi na velikim temperaturama, dopuštajući da seme padne na tlo.
Ljudska zajednica ima veoma mnogo koristi od ekosistema koji funkcioniše na nežnom balansu različitih faktora. Zdrave šume, nezagađene površinske vode i močvarna područja doprinose čistom vazduhu i vodi zaustavljajući brzopokretan vazduh ili vodu, time zadržavajuči nečistoće koje se sležu i pretvaraju u bezopasne materije. Diverzitet organizama jednog ekosistema, odnosno biodiverzitet, omogućuje snabdevanje neophodnom hranom, lekovima i drugim materijalom. Ali treba biti svestan da se sa uvećanjem ljudske populacije i njenim sve većim ugrožavanjem prirodnih staništa, sve više uvećava i štetan uticaj na same ekosisteme od kojih zavisimo. Opstanak prirodnih ekosistema širom sveta ugrožen je mnogim ljudskim aktivnostima: krčenjem šuma i isušivanjem močvara radi zemljišta za naselja i poljoprivrednu proizvodnju; zaustavljanje i usporavanje reka branama hidrocentrala koje proizvode električnu energiju kao i veštačkim irigacionim sistemima; zagađenjem vazduha, zemljišta i vode. Ljudska zajednica ima značajan zadatak ispred sebe – promenu ustaljene prakse u cilju zaštite ekosistema od kojih zavisi. Ovaj zadatak je nešto što se ne sprovodi samo institucionalno već i individualno jer ne treba zaboraviti da svaka aktivnost ima svoje limite dometa. Kao, uostalom i sposobnost ekosistema da se oporavlja. » Dodatni LINKOVI : ▪ Statistika Degradacije Šumskog Resursa ▪ Šume Srbije, Istorijske Činjenice ▪ Šume Srbije, Istorijske Činjenice ( 2. deo) ▪ Degradacija I Uništenje Šuma
|
think Green – won’t feel Blue |
|||
